Een woordenboek in de gevangenis. Wordt dat veel gebruikt? Geen idee.

Wat zoek je op als je achter de tralies zit? Moeilijke woorden uit de e-mails van je advocaat? Lastige termen die je tegenkomt in je LOI-cursus Makelaardij? Of is zo’n dik boek juist een uitgelezen verstopplek voor scherp gereedschap, zwart geld of een paar joints?

Als het driedelige naslagwerk dat sinds een tijdje in mijn kast staat, kon praten…

Een paar maanden geleden. Telefoon. ‘Ja, hallo. Spreek ik met Schrijftwijfel? Wij zijn hier de boel aan het opdoeken en nu staat hier een Dikke van Dale, veertiende editie. Ik dacht: daar kan ik vast iemand blij mee maken. Na wat gegoogel kwam ik op jouw blog, waarin je schrijft dat de veertiende editie nog op je verlanglijstje staat. Daarom bel ik. Wil je hem hebben?’

Ik ben even stil. Is dit echt? Zoveel spontane goedheid, je zou er bijna iets achter zoeken. ‘Euh, ja. Die wil ik heel graag hebben. Waar zitten jullie? Kan ik hem komen halen? ‘Wij zitten in Breda.’ ‘O. Kun je hem dan opsturen? Ik betaal de portokosten.’ Zo gezegd, zo gedaan.

Twee dagen later arriveert de doos. Zwaar. Erin: een prachtige boekenset. De geur stijgt op op uit het papier als ik het eerste boek opensla. De leeslinten liggen nog op de plek die ze van de drukker kregen. Maagdelijk. Maar het doosje van de bijbehorende cd-rom is leeg.

‘O ja, van welk bedrijf zijn jullie eigenlijk?’ had ik gevraagd toen alles over verzending en betaling in kannen en kruiken was. ‘De penitentiaire inrichting in Breda,’ antwoordde dIMG_1217e gulle gever.

Ik heb alle drie de delen doorgebladerd. Geen vijl, vijfje of wiet te vinden. Toch bedankt, PI Breda!